Harrison Ford, produksioni i sagës “Indiana Jones and the Dial of Fate”, ishin për herë të fundit në Festivalin e Kanës. Ky është filmi më i mirë me Indiana Jones në tre dekadat e fundit dhe do të jetë i fundit. Në vetvete, deklarata mund të jetë mjaft mbresëlënëse, por shumë më pak nëse merret parasysh se në atë kohë vetëm pjesa e katërt e sagës së tij, “Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull” (2008), pa dritën e ditës, e që pasoi “Raiders of the Lost Ark” (1981), “Indiana Jones and the Temple of Doom” (1984) dhe “Indiana Jones and the Last”. Crusade’ (1989), të cilat përveçse spektakolare ishin jashtëzakonisht argëtuese dhe emocionuese.
Edhe pse nganjëherë gjeneron këto ndjesi, ‘El dial de destinio’ rëndohet nga një grusht sekuencash veprimi të dukshme, por jo veçanërisht të frymëzuara, personazhe dytësorë të pavëmendshëm dhe një tepricë e efekteve dixhitale që e privojnë atë nga fiziku dhe menjëhershmëria që përcakto saga. Ajo që u vu re ishin ovacionet e fansave të shumtë dhe përlotja e aktorit hollivudian nga kjo mbështetje.