Në një letër drejtuar gruas së tij në mars 1901, piktori francez, Claude Monet, u ankua për motin e keq që e pengoi të punonte, si dhe një pengesë tjetër e dukshme në krijimtarinë e tij.
“Gjithçka është aq e mirë sa e vdekur, pa tren, pa tym, pa varkë, asgjë për të ngacmuar pak frymëzimin,” shkroi ai .
Monet, i njohur si themeluesi i impresionizmit, ishte në Londër gjatë një prej tre udhëtimeve që ai bëri në qytet midis viteve 1899 dhe 1901, ku rezultuan mbi 100 piktura.
“Shtëpitë e Parlamentit, perëndimi i diellit,” nga Claude Monet (1913)
Referenca e tij për tymin që do të kishte ardhur me bollëk nga motorët me avull të varkave dhe trenave të asaj kohe si një shkëndijë e mundshme krijuese duket se mbështet një teori të mbajtur prej kohësh nga disa historianë arti rreth asaj që fshihej pas mjegullës dalluese të ëndrrave në veprën e Monet.
Një studim i fundit nga shkencëtarët e klimës ka gjetur prova të reja për ta konfirmuar atë. Ekipi vëzhgoi mbi 100 piktura të Monet dhe piktorit britanik Joseph Mallord William Turner, i cili ishte aktiv përpara Monet, me qëllimin për të gjetur një bazë për hipotezën se pikturat kapin qiej gjithnjë e më të ndotur gjatë Revolucionit Industrial.
Fokusi ishte te këta dy artistë, sepse ata pikturuan në mënyrë produktive peizazhe qytetesh, shpesh me motive të përsëritura, sipas autorëve të studimit citon CNN.